Πολύ ωραία ανάρτηση. Εγώ γενικά είμαι άνθρωπος της υπομονής, δένομαι, ανοίγομαι, αγαπώ, συγχωρώ και δίνω ευκαιρίες εύκολα. Πλέον το έχω μετριάσει κάπως αυτό τόσες φορές που έφαγα τα μούτρα μου αλλά σίγουρα δεν αποτελεί λόγο για μένα να φύγω από μία σχέση όποια κι αν είναι αυτή η διαφορετικότητα του άλλου. Όταν όμως κάποιο άτομο σε έχει δεδομένη, δεν σε σέβεται και δεν σε εκτιμάει.. εκεί όσο και αν πονάει, αν έχεις λίγη αυτοεκτίμηση και αξιοπρέπεια πρέπει να φεύγεις νομίζω.

Πολύ ωραίο θέμα.. Θα μπορούσα να πω πάρα μα πάρα πολλά πράγματα γιατί έχω μια μικρή εμπειρία πάνω σ'αυτό αλλά από κοντά αυτά!!
Τέτοιες καταστάσεις είναι πάντα τόσο δύσκολες και συνήθως πληγωνόμαστε.. Ειδικά όταν βλέπουμε τα προβλήματα από την αρχή αλλά κάνουμε τα στραβά μάτια!! Μια σχέση ναι θα έχει τα προβλήματα της αλλά αν αρχίσει να τα έχει από τον πρώτο καιρό τότε κάτι δε πάει καλά κατά την άποψη μου..

Χμ... ας το πάρουμε από την αρχή!

Στο τομέα εργασία! Στις μέρες μας, αν μπορείς, αν έχεις τη δυνατότητα της επιλογής και όχι του συμβιβασμού θεωρώ πώς πρέπει να κάνεις/να εργάζεσαι όχι απαραίτητα πάνω σε αυτό που σπούδασες αλλά κάπου που να είσαι παραγωγικός γιατί αν δε σ'αρέσει θα έρθει η ώρα που θα φανεί αυτό... βέβαια έχουμε κρίση και όχι πολλές επιλογές άλλο κομμάτι αυτό όμως!

Σχετικά με το κομμάτι φιλία, στα 28 μου πλέον θεωρώ ότι έχω καθόλου κολλητές φίλες και αυτό γιατί πληγώθηκα αρκετά από δήθεν κολλητές και δεν ανοίγομαι πλέον σε κανέναν. Ή έστω ανοίγομαι όσο θέλω. Δεν ξέρω νομίζω, ίσως επειδή έχω αδερφό, αλλά με τα αγόρια πάντα τα έβρισκα καλύτερα, όσο γινόταν να θεωρήσεις το αντίθετο φύλο ως φίλο! Είναι δύσκολες οι γυναικείες φίλες, είμαι και εγώ δύσκολος άνθρωπος, δίνομαι παρά πολύ και στεναχωριέμαι γιατί βλέπω όλο και πιο συχνά την αχαριστία να βασιλεύει!

Όσο για το αγαπημένο μας έτερο φύλο, φεύγεις όταν νιώθεις πώς καταστρέφεις τον εαυτό σου, όταν έχεις δώσει κάθε ευκαιρία, φεύγεις όταν όσο και αν συμβιβάζεσαι δεν πρόκειται να στεριώσει. Όταν, βέβαια, οι διαφορές μπορούν να γεφυρωθούν και να βρείτε κοινό τόπο τότε αξίζει να μένεις γιατί έχεις δίπλα σου κάποιον που θέλει να ναι μαζί σου.

Κακά τα ψέμματα, επειδή έκανα αρκετά λάθη και γνώρισα αρκετούς ανθρώπους και σε φιλικές και σε συντροφικές σχέσεις, πλέον πιστεύω ότι προχωράμε, κάποια στιγμή θα έρθει το καλό χαρτί για όλους!

Πάνω απ' όλα μη χάσεις τον εαυτόν σου για κανέναν! και να θυμάσαι ότι όσο κ αν ακούγεται παιδικό η οικογένειά σου είναι ο καλύτερος σύμβουλός!

Ουφ, λίγο μεγάλο το σχόλιο μου, ελπίζω να μη σε πρήξα... πολύ χιχι

Ωραίο το άρθρο σου!Κάπου στη μέση με προβλημάτισε αρκετά έως επικίνδυνα θα έλεγα αλλα στη συνέχεια έδωσες τις ''λύσεις''.Σε όλες τις περιπτώσεις που έγραψες σέφτηκα ότι ταιριάζει κάτι που μου λέει πάντα η μαμά μου , ότι δηλαδή δεν πρέπει να μένεις κάπου ή με κάποιον όπου καταπιέζεσαι δεν είσαι ο εαυτός σου ή χειρότερα όπως κ εσύ ανέφερες κάπου όπου σε κακομεταχειρίζονται από πάνω. Όσο για το γιατί όλες οι σχέσεις είναι καλές στην αρχή, το χω σκεφτεί και γω πολλές φορές αυτό το ζήτημα και πιστεύω ότι είναι ο ενθουσιασμός , η καλή θέληση από τις δύο πλευρές και η ελπίδα ίσως ότι ο άλλος θα ικανοποιήσει τις προσδοκίες σου...Κάπως έτσι το χω στο μυαλό μου τουλάχιστον...

μπραβο σου λιλα ! κανεις πολυ καλη δουλεια με βοη8ας σε σχεση με τον τροπο βαψιματος και στο να χρησιμοποιω καλα προιοντα!! συνεχισε ετσι!