"Μήπως να φύγω όσο είναι ακόμα νωρίς;"

7:11 π.μ.

Γειά σε όλες!Από την πρώτη κιόλας σειρά θέλω να σας πω ότι αυτό το post είναι σχετικά άσχετο με τα υπόλοιπα (reviews,makeup και ομορφιά γενικά )και αναφέρεται στις σχέσεις μας με κάποιους ανθρώπους.Αν θέλετε να το διαβάσετε και να μου πείτε τη γνώμη σας θα χαρώ πολύ.

 Θα αναφερθώ σε όλες τις σχέσεις που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος ,όχι μόνο τη σχέση μεταξύ συντρόφων.Από την εμπειρία μου-και τις εμπειρίες φίλων μου-ξέρω ότι καθημερινά είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε νέους ανθρώπους και να τους επιλέγουμε να γίνουν μέρος της ζωής μας.Επαγγελματικοί συνεργάτες, σύντροφοι, φίλοι...


Στην αρχή για κάποιο ανεξήγητο λόγο το 90% των σχέσεων πάνε καλά. Δεν υπάρχουν εντάσεις, καυγάδες, νεύρα, έχουμε καλή διάθεση. Μετά από λίγο καιρό όμως αρκετοί περνάνε μία μίνι "κρίση", όχι τόσο με τους άλλους αλλά κυρίως με τον εαυτό τους. Και ιδίως με αυτούς που δεν ταιριάζεις (είτε λίγο είτε πολύ). Και εκεί είναι που έρχεται η σκέψη ...

"Μήπως να την κάνω όσο είναι νωρίς; Θα είναι καλύτερα, δε θα πληγωθώ..."

 Νιώθεις την ανασφάλεια να σε πνίγει. Να καθίσω ή να φύγω,που λέει και το τραγούδι. Αρχικά ,για να αρχίσεις να σκέφτεσαι κάτι τέτοιο σημαίνει ότι τα σημάδια έχουν φανεί ήδη ότι δεν ταιριάζεις με τον εκάστοτε σύντροφο, γκόμενο, φίλο, συναίτερο κλπ. Θα φέρω παράδειγμα από σχέση ανάμεσα σε ζευγάρι, για να γίνω λίγο πιο ξεκάθαρη. Αν νιώθεις ότι με το άλλο σου μισό υπάρχει έρωτας, αλλά δε σας ενώνει τίποτα. Τα άτιμα τα ετερώνυμα μπορεί να έλκονται, το θέμα είναι μετά τι γίνεται.

Αν εσύ ακούς Πάολα και εκείνος Beatles,
αν σου αρέσει ο καναπές κι εκείνου τα ταξίδια,
αν προτιμάς τη μερέντα κι εκείνος τη νουτέλα,
αν θέλεις  βουνό κι εκείνος είναι γοργόνος...

 Δύο επιλογές θα έχεις,και το ξέρεις ήδη. Ή θα κάτσεις ή όχι. Το θέμα είναι αν αξίζει κι ο άλλος/η άλλη την αναμονή. Δε μπορούμε να βρούμε τον εαυτό μας στο αντίθετο φύλο και να κάνουμε σχέση μαζί του (αλήθεια μου φαίνεται τρελά βαρετό αυτό!). Όμως αν πιστεύουμε ότι το αξίζει μπορούμε να μείνουμε και να δούμε και μόνοι μας τι θα γίνει. Όταν τα σημάδια των διαφορών είναι "αθώα" μπορείς να τα παρακάμψεις -ειδικά αν αισθάνεσαι ότι αξίζει τον κόπο να το κάνεις.


Φυσικά υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Που τα σημάδια δεν είναι πλέον "αθώα"... Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις βίας και ανάμεσα σε ζευγάρια (λεκτική,σωματική,σεξουαλική) που δε μπορείς να τις παραβλέψεις. Αν ο άλλος δε χάνει την ευκαιρία να σε νευριάζει,να σε χτυπάει ή να σε κάνει σκουπίδι τότε είναι δική σου επιλογή αν θα το ανεχτείς ή όχι. Και πιστεύω ότι είναι προφανές τι πρέπει να κάνεις.



 Συμπέρασμα : 
Τόση ώρα που περιαυτολογώ,προσπαθώ να εξηγήσω ένα και μόνο πράγμα ... Μην βιαστείς να φύγεις αν δεν είσαι σίγουρη-ος!
Σε αυτό μπορούν να σε βοηθήσουν οι δικοί σου άνθρωποι-εξάλλου οι φίλοι είναι οι καλύτεροι κριτές αν πρόκειται για τη σχέση σου. Επιπλέον οι οικογένειά σου μπορεί να σε καθοδηγήσει να ανοίξεις τα μάτια σου,αρκεί να μην είσαι πολύ αντιδραστικός μας τους όπως κάνουμε όλοι δυστυχώς!

Αν δεν έχεις σοβαρό λόγο να αποχωρήσεις από την παρέα σου, λόγου χάριν, μην το κάνεις μόνο και μόνο επειδή δεν ταιριάζετε σε τίποτα. Αυτή είναι και η ομορφιά στις παρέες, για να υπάρχει και ενδιαφέρον.
 Αν στη δουλειά σου δεν περνάς καλά, δουλεύεις διπλάσιες ώρες με την ίδια αμοιβή και δε θέλεις να βλέπεις κανένα τους, σκέψου πόσοι άνεργοι θα ήθελαν να είναι στη θέση σου.

Μείνε μέχρι να είσαι σίγουρη/ος ότι πρέπει να φύγεις. Εξάλλου είναι καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες,παρά για κάτι που δεν έκανες.

Κάπου εδώ τελειώνουν οι σκέψεις μου! Το άρθρο βγήκε huge... Τελικά ίσως και να έχουν δίκαιο, το blogging είναι πολύ καλή ψυχοθεραπεία. Πείτε μου κι εσείς αν έχετε έρθει ποτέ σε παρόμοια θέση και τι κάνατε τελικά.

 Πολλά φιλάκια και θα τα πούμε πολύ σύντομα!

You Might Also Like

10 σχόλια

  1. Πολύ ωραία ανάρτηση. Εγώ γενικά είμαι άνθρωπος της υπομονής, δένομαι, ανοίγομαι, αγαπώ, συγχωρώ και δίνω ευκαιρίες εύκολα. Πλέον το έχω μετριάσει κάπως αυτό τόσες φορές που έφαγα τα μούτρα μου αλλά σίγουρα δεν αποτελεί λόγο για μένα να φύγω από μία σχέση όποια κι αν είναι αυτή η διαφορετικότητα του άλλου. Όταν όμως κάποιο άτομο σε έχει δεδομένη, δεν σε σέβεται και δεν σε εκτιμάει.. εκεί όσο και αν πονάει, αν έχεις λίγη αυτοεκτίμηση και αξιοπρέπεια πρέπει να φεύγεις νομίζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι όπως τα λες...:)Κι εγώ είμαι γενικά άνθρωπος της υπομονής,αλλά υπάρχουν κι εξαιρέσεις χαχα.
      Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια ,Μαράκι !

      Διαγραφή
  2. Πολύ ωραίο θέμα.. Θα μπορούσα να πω πάρα μα πάρα πολλά πράγματα γιατί έχω μια μικρή εμπειρία πάνω σ'αυτό αλλά από κοντά αυτά!!
    Τέτοιες καταστάσεις είναι πάντα τόσο δύσκολες και συνήθως πληγωνόμαστε.. Ειδικά όταν βλέπουμε τα προβλήματα από την αρχή αλλά κάνουμε τα στραβά μάτια!! Μια σχέση ναι θα έχει τα προβλήματα της αλλά αν αρχίσει να τα έχει από τον πρώτο καιρό τότε κάτι δε πάει καλά κατά την άποψη μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι όπως τα λες...στην αρχή αν έχεις προβλήματα ειδικά σε σχέση την κάνεις όσο είναι καιρός :p

      Διαγραφή
  3. Χμ... ας το πάρουμε από την αρχή!

    Στο τομέα εργασία! Στις μέρες μας, αν μπορείς, αν έχεις τη δυνατότητα της επιλογής και όχι του συμβιβασμού θεωρώ πώς πρέπει να κάνεις/να εργάζεσαι όχι απαραίτητα πάνω σε αυτό που σπούδασες αλλά κάπου που να είσαι παραγωγικός γιατί αν δε σ'αρέσει θα έρθει η ώρα που θα φανεί αυτό... βέβαια έχουμε κρίση και όχι πολλές επιλογές άλλο κομμάτι αυτό όμως!

    Σχετικά με το κομμάτι φιλία, στα 28 μου πλέον θεωρώ ότι έχω καθόλου κολλητές φίλες και αυτό γιατί πληγώθηκα αρκετά από δήθεν κολλητές και δεν ανοίγομαι πλέον σε κανέναν. Ή έστω ανοίγομαι όσο θέλω. Δεν ξέρω νομίζω, ίσως επειδή έχω αδερφό, αλλά με τα αγόρια πάντα τα έβρισκα καλύτερα, όσο γινόταν να θεωρήσεις το αντίθετο φύλο ως φίλο! Είναι δύσκολες οι γυναικείες φίλες, είμαι και εγώ δύσκολος άνθρωπος, δίνομαι παρά πολύ και στεναχωριέμαι γιατί βλέπω όλο και πιο συχνά την αχαριστία να βασιλεύει!

    Όσο για το αγαπημένο μας έτερο φύλο, φεύγεις όταν νιώθεις πώς καταστρέφεις τον εαυτό σου, όταν έχεις δώσει κάθε ευκαιρία, φεύγεις όταν όσο και αν συμβιβάζεσαι δεν πρόκειται να στεριώσει. Όταν, βέβαια, οι διαφορές μπορούν να γεφυρωθούν και να βρείτε κοινό τόπο τότε αξίζει να μένεις γιατί έχεις δίπλα σου κάποιον που θέλει να ναι μαζί σου.

    Κακά τα ψέμματα, επειδή έκανα αρκετά λάθη και γνώρισα αρκετούς ανθρώπους και σε φιλικές και σε συντροφικές σχέσεις, πλέον πιστεύω ότι προχωράμε, κάποια στιγμή θα έρθει το καλό χαρτί για όλους!

    Πάνω απ' όλα μη χάσεις τον εαυτόν σου για κανέναν! και να θυμάσαι ότι όσο κ αν ακούγεται παιδικό η οικογένειά σου είναι ο καλύτερος σύμβουλός!

    Ουφ, λίγο μεγάλο το σχόλιο μου, ελπίζω να μη σε πρήξα... πολύ χιχι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό ακριβώς σκέφτομαι κι εγώ για όλα όσα είπες!
      Δεν πειράζει για το μεγάλο σχόλιο ,χαίρομαι που μοιράστηκες την εμπειρία σου μαζί μας ...:)

      Διαγραφή
  4. Ωραίο το άρθρο σου!Κάπου στη μέση με προβλημάτισε αρκετά έως επικίνδυνα θα έλεγα αλλα στη συνέχεια έδωσες τις ''λύσεις''.Σε όλες τις περιπτώσεις που έγραψες σέφτηκα ότι ταιριάζει κάτι που μου λέει πάντα η μαμά μου , ότι δηλαδή δεν πρέπει να μένεις κάπου ή με κάποιον όπου καταπιέζεσαι δεν είσαι ο εαυτός σου ή χειρότερα όπως κ εσύ ανέφερες κάπου όπου σε κακομεταχειρίζονται από πάνω. Όσο για το γιατί όλες οι σχέσεις είναι καλές στην αρχή, το χω σκεφτεί και γω πολλές φορές αυτό το ζήτημα και πιστεύω ότι είναι ο ενθουσιασμός , η καλή θέληση από τις δύο πλευρές και η ελπίδα ίσως ότι ο άλλος θα ικανοποιήσει τις προσδοκίες σου...Κάπως έτσι το χω στο μυαλό μου τουλάχιστον...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά το σκέφτεσαι...ευτυχώς που έχουμε τη μαμά συνήθως και μένα αυτή μου δίνει τη λύση !

      Διαγραφή
  5. μπραβο σου λιλα ! κανεις πολυ καλη δουλεια με βοη8ας σε σχεση με τον τροπο βαψιματος και στο να χρησιμοποιω καλα προιοντα!! συνεχισε ετσι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή